Het dragen van een ruimtepak op de maan of Mars zal altijd het gevoel hebben dat je tegen stevige weerstand aan het sporten bent. Dat komt omdat de druk die astronauten in leven en adem houdt, elke beweging ook tot een hele klus maakt. Maar wat als een extra laag ‘spier’ zou kunnen helpen?
Een team van de Universiteit van Bristol heeft een prototype van een ‘exospak’ ontwikkeld dat is ontworpen om onder een traditioneel ruimtepak te worden gedragen en belooft gemakkelijker beweging en minder vermoeidheid voor toekomstige ontdekkingsreizigers op de maan of Mars. Het pak, gemaakt door Emanuele Pulvirenti zelf, is voorzien van kunstmatige spieren die in twee lagen zijn geweven: een buitenste nylonlaag en een binnenste thermoplastische laag voor luchtdichtheid. Kevlar zorgt voor extra stevigheid in de kniebanden en tailleband.
Dit is niet de eerste poging om een ruimtepakhelper te bouwen. NASA ontwikkelde meer dan tien jaar geleden het “Iron Man”-achtige X1 Robotic Exoskelet, terwijl Sarcos rond 2007 het XOS-exoskelet creëerde met financiering van het Defense Advanced Research Projects Agency (DARPA). Terwijl eerdere ontwerpen zich concentreerden op pure kracht en kracht, liet Pulvirenti zich inspireren door de kleermakersvaardigheden van zijn grootmoeder en werkte hij samen met collega’s bij Bristol’s Vivo Hub om zich te concentreren op flexibiliteit en lichtheid.
Om zijn potentieel in reële omstandigheden te testen, ging het exosuit vorige maand op een soort ‘maanmissie’. Vier analoge astronauten trainden twee weken lang in CRATER (Covered Regolith Analogue Terrain for Experimental Research) – de grootste maansimulatiefaciliteit van Australië. Ze hebben het pak aan strenge tests onderworpen, waarbij ze moesten lopen, klimmen en uitrusting moesten dragen in een omgeving die de uitdagingen van maanterrein en lichtomstandigheden nabootste.
Deze analoge missie was echter niet alleen een lokale aangelegenheid. CRATER werd geïntegreerd in ‘The World’s Biggest Analog’, een wereldwijde samenwerking waarbij meer dan 200 wetenschappers uit 25 landen betrokken waren, verbonden aan een missiecontrolecentrum in Oostenrijk.
Onderzoekers dringen aan op strengere normen bij analoge missies als deze, waarbij de nadruk wordt gelegd op geformaliseerde training, publicatievereisten en breder wetenschappelijk onderzoek dan ooit tevoren. Deze focus op professionaliteit heeft tot doel de waarde van deze simulaties te vergroten naarmate we dichter bij daadwerkelijke menselijke maanlandingen komen.
Het pak bevindt zich nog in de beginfase van ontwikkeling. Pulvirenti ziet het potentieel verder worden getest op het Internationale Ruimtestation voordat het eind 2030 wordt ontmanteld. Maar zijn ambities reiken verder dan verkenning van de ruimte. Hij stelt zich een versie voor die aanpasbaar is voor dagelijks gebruik en die mensen met mobiliteitsproblemen en mensen die fysieke revalidatie ondergaan, kan helpen door indien nodig te schakelen tussen ondersteunings- en weerstandsmodi.
